Vandaag moeten we naar Jasper: ook een nationaal park en gelijknamig stadje. Bij het regelen van de vakantie bleek al dat de weg tussen Banff & Jasper een van de mooiste wegen ter wereld is en er werd in meerdere reisgidsen aangeraden deze weg langs 2 kanten te doen. Daarop hebben we onze hotels wat afgestemd; we waren enkel wat uit het oog verloren hoe lang deze weg wel niet is!! 285km en volgens de navigatie 5u rijden. En als je dan pas op de middag vertrekt en nog een hoop dingen wil zien onderweg; tja, dan kom je in tijdsnood.
Het eerste stuk van de weg tot aan het beroemde Lake Louise is een highway, momenteel vol met werkzaamheden om de weg te verbreden en wildproof te maken.
De eerste stop bij Lake Louise was meteen wel de spectaculairste; het is er ontzettend druk, maar iedereen wil dat sprookjesachtige meer zien!
Een zakje kersen en véééél foto’s later zijn we er ook nog op het terras gaan zitten voor een broodje; af en toe hoorden we het gerommel – net ontweer – van krakend gletjer-ijs.
Dan DE Icefield parkway. We schamen ons om het te zeggen, maar de eerste tientallen kilometer kon ie ons niet echt bekoren. Wel mooie viewpoints en zo, maar toch kwam HET gevoel niet.
Tot we – op 150km voor Jasper – bij de Columbia Icefield waren geweest; een mega groot ijsveld met verschillende gletsjers, waarvoor een groot visitorcenter gebouwd is. Je kan er gletsjer excursies doen, maar daarvoor was het al te laat op de dag. Maar de uitleg zien van de gletsjers was genoeg om daarna de pracht van de icefield parkway wel te zien: het is zo’n woeste natuur, je moet het eigenlijk gezien hebben
Onderweg in de berm zat een zwarte beer. In het foldertje staat dat je niet mag stoppen omdat de beren dan teveel aan mensen wennen, maar in de praktijk stopt iedereen wel; hoe verleidelijk is het om zo’n dier zo dichtbij in de vrije natuur te kunnen zien! Maar deze was echt wel héél dichtbij! Jurgen stond achter de auto te filmen en heeft mij tijdens het foto’s maken terug de auto ingeroepen.
Wat later ook nog 2 dikhoornschapen op de weg.
Bij het binnenrijden van Jasper was het al meteen duidelijk dat dit geen mondain ski-oord is, maar eerder een gezellig stadje waar menig gepensioneerd Canadees zijn dagen komt slijten. We hadden 2 nachten gereserveerd in “patricia lake bungalows”, en wel in gloednieuw gerenoveerde kamers; ik zal vol spanning of we daadwerkelijk zo’n kamer zouden hebben …
2km voor het hotel ineens een zwarte beer OP de weg! Deze was wel – goed voor de beer – een heel stuk banger en vluchtte meteen het bos terug in (geen foto dus).
De accommodatie bleek fantastisch! Het rook nog naar verf; leuke inloopdouche, 1 flatscreen in het apart salonnetje en 1 flatscreen tv in het keukentje wat voor de 2 grote bedden stond. Er waren ook 2 gezamenlijke BBQ’s ter beschikking. We hebben meteen de folks uitgenodigd voor een BBQ morgen!
We moesten ook weer wat eten dus naar het centrum waar we eerst wat souvenirswinkeltjes deden. Ik had massa’s leuke souvenirs verwacht met JASPER op (was zo leuk voor Tinne & co) maar dat viel tegen; dit park is helemaal niet zo commercieel als alle andere!
Ook voor diner vonden we onze gading niet meteen, totdat we een terrassje op het eerste verdiep zagen; de plaats noemde EARL’s en ’t was de nagel op de kop: Stella Artois, een rib met puree voor Jurgen, en een mojito en thaise groene kipschotel voor mij – en dat op een prachtig terrasje!
“Thuis” nog wat tv gekeken op op de zetel in slaap gevallen …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten